I did it!

15 mei San Gerardo de Dota - Santa Elena (deel 2)

TomTom gaf aan 3 uur voor deze rit ... het werd 7 uur ... en waarschijnlijk is dat nog realistisch ook. Waarom duurt zo'n rit hier dan zo lang? Laten we beginnen dat een deel van de wegen dirt roads zijn, met veel gaten en stenen, waardoor je dus continu aan het manoeuvreren bent om de beste weg te zoeken. De snelwegen zijn hier voornamelijk tweebaans waarbij je hele grote delen niet eens mag inhalen. Bij hele steile stukken hebben ze een extra baan zodat vrachtwagens ingehaald kunnen worden. Vandaag moesten we langs San Jose, dachten we ... dat bleek dus dwars door San Jose, we zijn zelfs langs ons hotel van vorige week gereden, maar dat is dan dus van stoplicht naar stoplicht en vooral veel geparkeerde auto's ontwijken. Vorig jaar is er een hele grote storm hier geweest en die heeft verschillende wegen weggevaagd en dat moet nu dus allemaal weer hersteld worden. Gister kwamen we over een weg die hersteld wordt en dus 4 keer per dag een half uur open gaat om verkeer door te laten. Gelukkig hadden we daar dan wel de mazzel dat we daar maar iets van 15-20 minuten hebben hoeven wachten. Ook zijn we een afgesloten weg tegengekomen waar een boom was omgevallen en die had de electriciteitskabels kapot getrokken, dus ook daar werd heel spaarzaam verkeer door gelaten.
Maar goed we kwamen dus net na 16 uur aan bij onze lodge en konden gelijk door naar onze kamer. We kregen bij de receptie veel informatie over onze excursies hier en ook wat we verder nog konden doen. Een van die dingen was een Night walk door het bos met een gids, dus die hebben we voor vanavond gelijk geboekt. Om kwart over 5 moesten we ons weer melden en vertrokken we met allemaal een zaklamp. Onderweg hebben we veel spinnen, kikkertjes, insecten gezien, maar ook een slapende toekan en meerdere tarantula's. Na de wandeling zijn we in het restaurant wat gaan eten met een lekkere cocktail erbij!

Overnachting: Cloud Forest Lodge Santa Elena
Weer: bewolkt 17 graden
Afstand: +/- 3 km gelopen (Fitbit blijft in de war) / 246 km gereden

16 mei Monteverde Cloud Reserve en Canopy Tour (zip lining)

Vanmorgen begonnen we met een wandeling met gids door het Monteverde Cloud Reserve. Er waren 4 andere gasten, 2 Duitsers en 2 Nederlandse jongens. Met die 2 jongens hebben we gezellig lopen praten, ze bleken ook via Riksja geboekt te hebben en hadden ook voor de middag de zip lining tour geboekt. Tijdens de wandeling veel vogels gezien, van veraf weer een quetzel gezien die aan het broeden is, maar helaas kwamen ze niet naar het nest en we hebben er twee keer ruim 20 minuten op staan wachten :-) Verder een hele groep Whitenosed Coti's gezien en een paar eekhoorns. Ook natuurlijk veel insecten en weer veel geleerd over de natuur en het ontstaan van het Cloud Forest en de relatie met Rain Forest. De gids nam er echt de tijd voor, de walk zou ruim 2 uur duren en uiteindelijk namen we na 3,5 uur afscheid van hem. Als laatste bracht hij ons nog naar het Hummingbird Café, waar we 6 verschillende Hummingbirds hebben gezien, blijven leuke beestjes.
Na de walk zijn we even in het dorp wat gaan drinken en hebben we bij een panaderia een paar hartige en zoete broodjes gehaald, weer bij onze lodge hebben we die op de veranda opgegeten. Om half 2 werden we opgehaald voor onze zip lining tour, dus weer met die 2 Nederlandse jongens. Helaas werd het weer wat wat minder, maar dat mocht de pret niet drukken. De eerste 4-5 lines hebben we in de stromende regen gedaan, daarna werd het droog en kwam er bij vlagen een klein zonnetje. Even eerst mijn ervaring, het was gaaf om te doen, maar heb ik er echt van genoten, nee ik was alleen maar bezig met naar de overkant komen en heb dus van de omgeving echt niets meegekregen ... Maar volgens de 3 heren was ook de omgeving erg mooi en was het indrukwekkend om zo hoog over dalen te vliegen. Halverwege moesten we een stuk abseilen, ik vond het niet echt een goed idee maar het viel uiteindelijk wel mee. Daarna kwam de Tarzan ... waarbij je van een platform werd afgeduwd en een korte vrije val maakt en dan als Tarzan tussen de bomen slingert, die heb ik uiteraard niet gedaan en ik heb de heren aardig hard horen gillen bij de vrije val. De laatste line is de Superman waarbij je op je buik naar beneden gaat, 1000 meter lang, die hebben Gilbert en ik allebei niet gedaan, wij zijn met een instructeur gewoon over de zipline gegaan, maar die is zo hoog dat we vanuit de mist vertrokken en beneden ook in de mist aankwamen, je zag dus alleen de line. Deze moet met een instructeur omdat je echt kei hard gaat. Na afloop konden we een cd met foto's en film kopen, dat hebben we natuurlijk gedaan, dus de foto's zien jullie later nog wel.
Onderweg hadden we heb met die jongens gehad over onze verdere plannen die dag en het bleek dat we allemaal bij hetzelfde restaurant wilden gaan eten, the Tree House Restaurant en dus hebben we om 19 uur met ze afgesproken om samen te gaan eten. Het Tree House Restaurant is een rondom een mega grote boom gebouwd midden in het centrum van het dorp, heel apart, een deel van het restaurant is dus ook open bij het dak. We hebben heerlijk gegeten en heel gezellig gezeten, een mooie afsluiting van een enerverende dag!

Overnachting: Cloud Forest Lodge Santa Elena
Weer: ochtend zonnig, middag regenachtig 17 graden
Afstand: +/- 10 km gelopen (Fitbit blijft in de war) / 22 km gereden