Speciale excursie: het ziekenhuis in Marokko

15 oktober Hassalabied - Tinejdad

Vanmorgen de wekker gezet om om 7 uur de zonsopgang te bekijken in de duinen. Het waaide erg hard, dus het was best fris op de duinen. Het was door de bewolking even wachten, maar uiteindelijk kwam de zon tevoorschijn. Het was mooi maar niet spectaculair om te zien. Weer terug in de tent nog even wachten voordat om 8 uur het ontbijt klaar staat. Het ontbijt was weer erg lekker en gevarieerd (hadden we niet verwacht zo in de woestijn). Na het ontbijt hebben we nog gedoucht en toen we net nog niet klaar waren stond de 4x4 al voor ons klaar, dus die is eerst de bagage van de kamelenrijders weg gaan brengen en kwam ons daarna alsnog weer ophalen. Bij het verzamelpunt hebben we geprobeerd om zelf de weg terug naar het asfalt te vinden, maar dat hebben we na 100 meter al opgegeven en dus zijn we terug naar het verzamelpunt gegaan om daar iemand te vinden om achteraan te rijden en gelukkig . Nou serieus, we waren nooit dan ook nooit bij de weg aangekomen ...
Veel hoefden we vandaag niet te rijden, dus we hebben rustig aan gedaan, onderweg koffie/thee gedronken en rond 1 uur waren we in Tinejdad, dus op zoek naar onze slaapplek. Tja dat was dus weer een uitdaging, twee gps-en gaven iets anders aan en bij de een liepen we dood en bij de ander moesten we dwars door de rivierbedding moeten we dat wel doen? De laatste bleek na navragen de juiste en zowaar aan de andere kant van de bedding was inderdaad onze gite. We hebben twee grote kamers met meer dan genoeg bedden in iets van een riad of kasbah. Na even wat te hebben gegeten, zijn we nog weer op pad gegaan voor een ritje door de omgeving. De dame bij de receptie gaf aan dat er een betere weg was om bij de gite te komen, maar nee hoor dat is zo krap dat onze SUV er maar net door kan met op sommige punten 4 keer steken om de bocht door te komen.
Het ritje was echt mooi, langs verschillende dorpen en oases, mooie omgeving. Echt genoten! Weer terug hebben we een borrel gedronken op het terras bij het zwembad. Vanaf dat terras konden we meegenieten van de school voor 3-5 jarigen die aan het zingen waren, zo grappig. Net hebben we bij het restaurant hier (geen zin om die rivierbedding in het donker te moeten oversteken) lekker gegeten en nu gaan we lekker vroeg slapen.

Overnachting: Gite El Khorbat
Weer: 20-27 graden, zonnig

16 oktober Tinejdad

Het ontbijt hier viel voor de eerste keer deze reis enigszins tegen, geen vers brood, maar dat mag de pret niet drukken, dus toch redelijk ontbeten. Daarna zijn we op pad gegaan om 60 km hier vandaan de Gorges de Todrha te gaan rijden. Bij het begin van de Gorge zijn we gestopt om eerst even wat te drinken op een terras. Het was daar heel druk met toeristen, dus na de koffie toch ook maar die kant op gelopen, waren we gelijk al bij het belangrijkste deel van de kloof, dus even rustig foto's gemaakt en daar rondgelopen. Daarna weer terug in de auto en er nogmaals doorheen gereden. En dan van daaruit verder door de kloof gereden. Ineens zagen we een hele kudde baby geitjes, dus weer even gestopt en aan de herderin gevraagd of we wat foto's mochten maken. Haar zoontje maakte er nog een showtje van door een paar geitjes van de rotsen af te halen, erg grappig. Nog weer verder doorgereden en eigenlijk werd het steeds minder mooi, maar volgens de reisgids moest het einde van de rit bij het dorp Aït Hannit ook nog heel mooi zijn, dus toch maar doorgereden, onterecht bleek later, maar ja ... Dus bij Aït Hannit weer omgedraaid en teruggereden. Dan zie je alles toch weer anders en nu bouwde de kloof zich ook een beetje op ipv ineens in het belangrijkste deel. Bij hetzelfde terras weer gestopt om weer even wat te drinken.
Helaas werd mijn moeder ineens erg beroerd van de pijn door de val die ze eerder die dag had gemaakt, dus zijn we terug naar ons hotel gegaan en van daaruit naar een dokter om haar pols te laten kijken. De dame aan de receptie regelde een meneer om met ons mee te gaan. Eerst gingen we naar een gezondheidscentrum, waar mijn moeder door twee verpleegkundigen werd onderzocht, verband om haar pols kreeg en een pijnstiller kreeg. Daarna werden we doorverwezen naar het ziekenhuis om voor de zekerheid een röntgenfoto te laten maken. Dus weer met die meneer in de auto en 20 km verder naar de volgende stad naar het ziekenhuis gereden. Daar moesten we eerst naar een arts, die niet eens onderzoek deed, maar gelijk een verwijzing naar de radioloog gaf. Dus wij weer verder op pad in het ziekenhuis, eerst langs de registratie, waar de grootste 'discussie' was waar we woonachtig waren en waar die meneer die met ons mee was bleef aangeven het hotel waar we verbleven en de mevrouw maar bleef doorvragen aan ons in het Marokkaans. Toen door naar de radioloog waar twee foto's zijn gemaakt. Daarna weer terug naar de arts, maar wel eerst even afrekenen bij weer een ander loket. De arts keek naar de foto's, overlegde met de meneer die met ons mee was (heel vreemd!) en zei toen tegen ons: geen breuk. Na een paar vragen werd er pijnmedicatie voorgeschreven, maar er werd niet gevraagd naar andere medicatie (niet door de arts en niet door de apotheek) en het blijkt dat mijn moeder deze medicatie helemaal niet mag hebben. Dat was dan onze speciale excursie :-) Zowel het gezondheidscentrum als het ziekenhuis was erg primitief, we zagen in het ziekenhuis heel weinig personeel rondlopen, we gingen voor ons gevoel een tijdje terug in de tijd.
Weer terug bij het hotel was het al bijna tijd voor het eten, dus nog snel even wat gedronken bij het zwembad en toen naar het restaurant. We hebben weer lekker gegeten, hoewel na het bestellen bleek dat het Nederlands van de ober toch minder goed was dan we dachten want we kregen iets anders te eten dan we hadden besteld. Nu drinken we nog een even koffie/thee en daarna gaan we weer lekker slapen.

Overnachting: Gite El Khorbat
Weer: 20-27 graden, zonnig in de ochtend daarna bewolkt