Victoria Falls

29 oktober Victoria Falls

Om 8 uur worden we bij de lodge opgehaald en daarna worden er nog twee paren opgehaald en dan gaan we op weg voor onze dagtocht. Rond 9 uur zijn we al bij de grens met Zimbabwe en begint de hele stappen procedure voor ons paspoort. Eerst gaan we Botswana weer uit, stukje rijden, ontsmetting van onze schoenen, healthcheck (er hangt een lijst van klachten die je moet melden als je ze hebt en in de brandende zon wordt onze temperatuur opgenomen) en dan in de rij voor de douane. Er staan 2 hele bussen voor ons, dus langzaam schuifelen we richting de schaduw en dan in het gebouwtje. Gelukkig doet iedere douanier een hele bus achter elkaar dus het gaat ineens sneller dan verwacht. Je koopt een visum voor 30 US$ per persoon, dus we moeten even 120 US$ aftikken, maar de douanier wil het persé per persoon hebben, helaas ik heb niet vier keer 30 US$, dus na wat gegrom moeten alle paspoorten naar binnen en worden ze afgestempeld met ons visum.

Lopend gaan we de grens over en daar staat onze gids ons op te wachten met een hele grote bus voor 8 personen [e-1f633]. We rijden ruim een uur voordat we aankomen in Victoria Falls Town en we worden afgezet op de parkeerplaats. De gids gaat onze toegangskaarten halen (50 US$ per persoon) en dan gaan we het park in. Bij de informatieborden geeft hij uitleg over hoe we gaan lopen en dat we 2-2,5 uur onderweg zullen zijn om het hele rondje te lopen. Gelijk daar besluiten mijn ouders en ik om het eerste stuk over te slaan en niet naar het droge stuk van de watervallen te gaan kijken. Door de droogte is maar een deel van de waterval ‘actief’ en we hoorden eerder deze reis al dat aan de kant van Zambia er helemaal geen waterval meer is door de droogte. Gilbert gaat met de rest van de groep wel naar de droge kant en terug bij de ingang zien we hem weer. Onderweg voelen we al wat druppels van de waterval, wat een heerlijke verkoeling even! Op verschillende lookouts stoppen we om de verschillende delen van de waterval te zien, heel mooi! Zoals al gezegd door droogte is er niet overal water en dus zijn het meerdere plekken waar het water over de top komt. Echt heel mooi allemaal om te zien, we genieten van de lookouts, maar met ruim 37 graden heuvel op heuvel af lopen is ook wel behoorlijk zwaar, dus we zijn als we weer bijna bij de uitgang zijn ook wel moe van de wandeling. We zoeken een bankje op bij de uitgang en souvenir winkeltjes en wachten daar een uur op de rest van de groep. We dachten even wat te drinken te kopen daar, maar helaas dat kan alleen met contante US$ en die heeft Gilbert in de rugzak.

Als de rest van de groep ook terug is van de wandeling lopen we weer terug naar de bus en brengt de chauffeur ons naar het Lookout Café waar we gaan lunchen. Mooi uitzicht, wel op de droge kant van de waterval, maar wel op de canyon dus toen we ons eten op hadden, zagen we in de rivier van de canyon een hele rits kayakers aankomen en waren er ook mensen die de zipline afgingen naar de canyon. Lekker gegeten en tussendoor gezellig zitten praten met onze medereizigers die aan de tafel naast ons zaten.

Na de lunch werden we bij een marktje afgezet, waar Gilbert en ik zijn uitgestapt, maar dat was een complete vergissing, de verkopers waren zo agressief en dwingend, dat we weer heel snel op de weg stonden om op de bus te wachten. Op weg naar de snelweg werden we nog even door de township gereden met wat uitleg over hoe de mensen wonen en leven. Toen weer een uur rijden om bij de grens te komen, waarbij we onderweg ineens een paaroverstekende olifanten tegenkwamen.

Bij de grens gingen we weer het hele riedeltje langs, door de desinfectie bak met de schoenen en de uitgangsstempel Botswana halen. Daar ging het helemaal mis, de douanier was ‘een beetje dom’, hij vergat twee personen uit onze groep hun stempels te geven, dus die moesten uit de bus en weer terug. Bij ons wilde hij alle paspoorten tegelijk hebben en vergat toen die van Gilbert terug te geven. Daarna weer langs de healthcheck, maar daar mochten we gewoon doorlopen en toen weer de stempels voor Botswana halen. Daar werden we weer opgehaald door de chauffeur van vanmorgen vroeg die ons weer naar onze lodges bracht.

Om 17.30 waren we weer bij onze lodge en hebben we op het terras gezeten met een drankje en daarna wat gegeten. Na deze mooie maar vermoeiende dag, lagen we nog vroeger dan normaal op bed.

Overnachting: Waterlily Lodge

Weer: zonnig tot 37 graden

Afstand: 0 km